Zainspirowałam się wykładem Neri Oxman dla TED Talks, która projektując parametrycznie suknię do kolekcji Iris Van Herpen zainspirowała się ludzką skórą. Skóra to monolityczna struktura, która w zależności od pełnionej funkcji ma zróżnicowaną grubość, porowatość czy twardość. Zastosowanie technologii druku 3D i modyfikacja grubości ścian i wypełnienia pozwala na modyfikację właściwości tego samego materiału w zależności od funkcji, którą ma pełnić. Wprowadzenie dodatkowych obrysów ścian i większej ilości warstw w podeszwie sprawia, że jest ona bardziej trwała. Z kolei zastosowanie mniejszego wypełnienia w cholewce pozwala nadać jej większą elastyczność i tym samym zapewnić większą swobodę ruchu, zmniejszając również wagę obuwia.

— Julia Łyżwińska

„Studentka swoim dyplomem wpisuje się w obecnie szeroko podejmowany w środowisku projektowym temat kultury „nowego rzemiosła”. […] Łyżwińska nie odrzuca tradycji, ale w nowej technologii upatruje możliwości, które pozwolą na opracowanie geometrii dotychczas niemożliwych do uzyskania, optymalizacji kosztów produkcji, ograniczenia używania toksycznych substancji w trakcie procesu produkcji jak i wielu innych ulepszeń wobec nowo pojawiających się potrzeb, którym tradycyjne techniki nie są w stanie sprostać. […]”

— dr Agnieszka Polkowska

„Redefinicja tradycyjnego pojęcia rzemiosła polega na użyciu nowych technologii, pozwalających na uzyskanie niecodziennych efektów oraz optymalizację pracy bez rezygnacji z kluczowych aspektów rękodzieła – podkreślenia roli ludzi / rzemieślników stojących za projektem, materiałów oraz uznania wagi procesu. Ten ostatni, przez jego redefinicję pozwala zaliczać projekty powstające w duchu„ nowego-rzemiosła” do kategorii dizajnu zrównoważonego.”

— dr Agnieszka Polkowska